Golden Bay
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Karinke
11 Februari 2018 | Nieuw Zeeland, Nelson
Vandaag naar een klein stoffig museum geweest. Je moet toch wat als het de hele dag giet van de regen. Dat is overigens een eufemisme, want deze dag kent alleen een continue wolkbreuk, dat niet ophoudt! Vraag maar aan Karinke.
Wij gingen naar Collingwood dat helemaal in het Noord Westen van het zuidelijk eiland ligt.
Naar Murderer's Bay. Althans zo heette dat vroeger.
(Dat vertelde Brian ons al onder het eten).
Maar dat bleek toch niet zo'n toegankelijke naam.
What' s in a name? Nou heel veel!
De Maori's zijn een soms wat oorlogszuchtig volk (geweest). Ze bliezen in 1642 wat op de hoorn toen er de eerste ontmoeting " ever" was tussen hen en de Europeanen c.q. Blanken ( lees: Abel Tasman). Abel blies terug en dat bleek bij nader inzien geen vredesteken, maar een start om oorlog te voeren. Kortom, 4 mannen van Abel Tasman werden gedood en slechts een slachtoffer onder de Maori's.
(En daarom hield Abel het voor gezien, temeer daar er geen goud, specerijen, of iets van waarde zo snel was te halen).
Vandaar de naam Murderer's Bay!!
Veel later bedachten de locals en de politici dat een naamswijziging misschien zou kunnen helpen de toeristen ook naar deze verre uithoek te lokken. En dat is gelukt.
Het is er schitterend ( als het droog is) en mede reizigers vertellen je dat je zeker naar de Golden Bay moet. Een hele andere naam. Veel mooier en uitnodigender.
Noem het een vorm van marketing of liever public relations.
Het plaatsje Collingwood is vernoemd naar de rechterhand van admiraal Nelson.
Nelson wordt gezien als de overwinnaar van de Fransen (Napoleon) in 1805 en sneuvelde "in action" bij Trafalgar. Dankzij Nelson kon Engeland een wereldrijk worden, omdat zij hiermee de heerschappij over de zeeën gekregen hadden.
Soms zit het mee. (Maar vandaag de dag kunnen zij van die idee van "wereldmacht zijn" maar moeilijk afscheid nemen. En dan zit het soms tegen).
Op Trafalgar Square in London staat nog een ongelofelijk hoge zuil van ca. 50 meter hoog, met daarop Horatio Nelson.
Maar het is Collingwood geweest, die het karwei indertijd heeft afgemaakt.
En naar dat soort mannen worden dan plaatsnamen, wegen en noem maar op vernoemd. Zelfs hier in Nieuw Zeeland, waar de goede man bij mijn beste weten nooit is geweest. Toch is hij een grote jongen, die zelfs naast Nelson in St. Pauls Cathedral is begraven. En dan gaat het ergens over. Dan ben je iemand.
Dan stelt zo een gehucht Collingwood in NZ toch een beetje teleur.
Het is in een periode van nog geen 100 jaar sowieso 3 keer tot de grond afgefikt. Alleen de stenen schoorstenen bleven overeind.
Maar hier had je dan twee kleine musea en later nog eentje in Takaka, waar je gratis kennis mocht nemen van de geschiedenis. Tal van originele voorwerpen, gereedschappen met uitleg waren er te bewonderen.
En toen kon ik er niet meer omheen.
Dit was helemaal Boudewijn Buch.
Voor de ouderen, zeg leeftijdgenoten onder ons, een goede bekende. Dat hoop ik tenminste, want hij had in de jaren tachtig (en later?) zijn eigen televisie programma, "de wereld van Boudewijn Buch".
Een soort Floortje Dessing reisprogramma, maar dan helemaal gefocust op cultuur dingetjes, gekkigheden, historische dingen. De dappere dodo, Mick Jagger. You name it.
Als Boudewijn los ging, nou berg je maar. Hij had een trouwe schare kijkers tot wie ik mijzelf reken. Hij kon zo gepassioneerd over iets kleins praten dat je bijna de televisie werd ingezogen. Zo vol vuur vertelde hij er over. Een geboren verteller en verzamelaar, die over van alles veel wist. Hij is de schrijver van
" De kleine blonde dood".
Enfin, dit waren van die musea vol gestampt met prullaria, waarover Boudewijn boeiend zou hebben kunnen vertellen.
Halverwege de 19e eeuw zijn de pioniers hier gekomen en probeerden een bestaan op te bouwen. Naast bomen kappen en handel in timber, was er ook hier de goudkoorts. Mijnbouw tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw en zelfs ijzererts winning. Daar is nu niets meer van over.
Het verdienmodel is m.i. nu het toerisme, kunstenaars e.d.
De natuur hier is erg inspirerend en daardoor komen er massaal kunstenaars naar hier en leven zich uit. Art galleries, noem maar op en hippie-achtige vogels spotten wij.
Wat in ieder geval duidelijk wordt is dat de pioniers mentaliteit van die eerste bewoners niet zo gemakkelijk voor ons is in te leven. Die mensen moesten diep gaan.
Doet denken aan de kolonisten in Noord Amerika.
(Lees de boeken maar van " Het kleine huis op de prairie", aldus Louise O. Fresco. Maar ook Annejet van der Zijl in "De Amerikaanse Prinses" noemt het).
Een enorme hands-on mentaliteit en maar volhouden. Niet gaan liggen. Doorgaan. Durf en lef waren wel eigenschappen waar je dan wat aan had. En dat definieert NZ.
De plaatsen ( afgezien van vooral Wellington) doen bepaald niet Europees aan en bestaan vooral uit rechte straten met laagbouw. Geen architectuur whatsoever. Sober, al kost het alles. Wordt vervolgd.
De wolkbreuk houdt nog steeds aan. Wij zitten gelukkig droog onder de veranda van de centrale keuken en kloppen dit verhaal in onder het genot van een glaasje(s) NZ wijn. Veel groeten van Karinke en Rob
-
11 Februari 2018 - 10:53
Willem Maat:
Wat kan ik zeggen?; het is hier lekker droog buiten. Wijn is er ook.
Iemand, een dokter, gebruikte ooit de term "geestelijke vervetting". Hij bedoelde dat wij in het uiterst geciviliseerde Westen nergens meer tegen kunnen. Jullie zien wat hij bedoelde.
Willem -
12 Februari 2018 - 10:12
H.J.Kouwenhoven:
Weet Rob, dat hier momenteel een discussie gaande is over de vraag, of bepaalde zo geheten helden uit onze geschiedenis niet van hun voetstuk behoren te vallen, gezien de wandaden die ze in het verleden hebben verricht in het lveroverde land, waar ze voet aan wal hadden gezet om vervolgens met de knoet te gaan regeren over de oorspronkelijke bewoners? Dus weg met bijv. het naambordje op de J.P.Coenschool? Dus heeft NZ mogelijk ook zo'n schoonmaakbeurt nodig? En weet hij ook, dat jaren later Boudewijn Buch onder vuur is komen te leggen vanwege het vermoeden, dat veel van zijn verhalen met een korreltje zout genomen moesten worden? Overigens behoorde ik dsesijds net als kob tot zijn bwonderaars.
hartelijke groet.papa -
12 Februari 2018 - 10:41
Marianne:
Boeiende verhalen, Rob en Karinke, maar ik ben het met papa eens dat Boudewijn Buch een grote duim heeft gehad. Maar dat terzijde.
Fijn dat jullie zo genieten daar, ik ben wel heel benieuwd of jullie iets mee krijgen van de olympische spelen? Weten jullie dat "onze" schaatsers al veel medailles hebben behaald?
Veel plezier nog verder, Marianne -
14 Februari 2018 - 09:43
Willem Maat:
Boudewijn Buch:
Rond zijn roman doen inderdaad verhalen over leugens de ronde. Sexueel verknipt was hij ook. Een rare kwibus, volgens iemand die met hem in de collegebanken zat. Dat neemt niet weg dat hij een bevlogen reiziger was, en een geboren verteller. Geen schande om op dat punt met hem vergeleken te worden. -
14 Februari 2018 - 09:58
Willem Maat:
De herinnering aan de geschiedenis levend houden, is daarom zo bevredigend omdat wij daardoor beseffen hoe fantastisch de mensheid in nederland zich ontwikkeld heeft.
Wie denkt dat over 200 jaar niet met meewarigheid en met afschuw over ons geoordeeld zal worden?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley