Milford Sound

Donderdag in alle vroegte opgestaan. Genoten van een schitterende sterrenhemel. Nog net geen poolster gezien, maar wel allemaal kleine en grote beren. En niet te vergeten het steelpannetje, alhoewel dat zou wel eens alleen op het Noordelijk halfrond te zien kunnen zijn?
Wij gingen vroeg op pad , richting Milford Sound.
Onze boottocht door de fjorden hadden wij reeds geboekt, daarbij de weerberichten nauwlettend in de gaten gehouden. 8 jaar geleden maakten wij deze tocht ook, maar toen hadden wij regen. Het water stroomde letterlijk van de bergen. Heel mooi, dat zeker, maar als we het nog eens over konden doen, dan graag bij stralend weer!
We lieten ons vertellen door de gids dat het 200 dagen in het jaar regent in dit deel van Nieuw Zeeland. Dus, je moet een beetje geluk hebben. Dat hadden wij gisteren!Niet alleen was het zonnig en droog, ...de bergtoppen waren stralend wit!
Tijdens de regen van de afgelopen dagen had het in de bergen flink gesneeuwd! De sneeuwgrens was ineens een heel stuk lager. Het leek wel alsof er een dikke laag poedersuiker lag op de bergtoppen. En dat tegen een helderblauwe lucht! Een mooi en scherp contrast.

Vroeg in de ochtend was het nog donker toen we vertrokken van de camping. We waren zeker niet de enigen! Het is een populaire bestemming, Milford Sound. De eerste boottochten vertrekken al rond 10 uur. En het is nog een aardig eindje rijden. We moesten er wel 3 uur voor willen uittrekken.
Het is een bochtig parcours door " het fjordland" . Er zijn de nodige bruggen en een lange tunnel, met maar 1 baan. Dat komt veel voor in NZ.
Dus dan moet je wachten tot de weg vrij is.
Tegelijkertijd zijn er mooie " look outs" waar je zeker even moet willen uitstappen om foto's te maken en vooral om te genieten.

De hele rit was genieten! Langzaam werd het lichter. De nevel lag nog in het dal, de wolken zo halverwege de bergen. Langzaam trokken ook die op en verschenen de eerste zonnestralen op de toppen van de bergen.
Het is nog koud. Zo'n 5 graden! We zijn erop gekleed.
5 lagen bergkleding ( thermo). Muts en wanten in de tas.

Ruim op tijd zijn we bij de haven. Het is er druk. De eerste parkings zijn al vol. We hebben zo'n beetje het laatste plekje. Verderop is er nog wel een grote P+R, maar onze parking is op loopafstand van de boot.
Op de parking maken mensen hun ontbijtje klaar. Klappen tafels en stoeltjes uit. Gasstelletjes worden geïnstalleerd. Niets is ze teveel.
En wij? Wij genieten van een heerlijke cappuccino in het café .

Op de boot hebben we zo' n beetje de beste plek, vooraan op het bovendek . Zo' n "Titanic" plek. Gelukkig geen ijsschotsen. Wel hoge, steile bergen links en rechts. Die lopen steil door onder water tot wel 200 meter diepte. Achter ons de besneeuwde bergtoppen. We kijken onze ogen uit. Diezelfde steile hellingen zijn soms nog begroeid met regenwoud. We zien watervallen, die we tot heel dicht naderden.
(Dat kan omdat de berghellingen zo steil zijn. De boot kwam alle keren wel tot minder dan 1 meter van de wand. Zo konden wij goed de watervallen zien en lekker nat worden).
Ook zeehonden zagen wij op de rotsen en als hoogtepunt een grote groep dolfijnen die met ons mee zwom. Of liever gezegd, wij varen met de dolfijnen mee, want we volgen ze een poosje. Overal om ons heen duiken ze sierlijk op.
Rustig, maar met een vaartje. We boffen alweer, zegt de gids.
Dit komt zeker niet dagelijks voor.

We varen het fjord uit tot op zee. Een behoorlijke deining hier. Maar het gaat goed. Er zijn ook tochten waarbij je een nacht op zee blijft. Dan slaap je in een hut op de boot. Wat daar de zin van is??? Hier moet je je ogen toch vooral open willen houden!!
Op de terugweg varen we vol in de wind! De zon schijnt, maar het is flink koud.
Onze mutsen en wanten komen nu goed van pas! Een enkeling is in korte broek.
Stoer staan ze op het dek, maar wel met dik kippenvel.

Eenmaal terug aan de wal is het warm en kunnen de extra lagen kleren uit.
We rijden dezelfde weg terug. De enige mogelijke weg naar dit gebied. Nu is de weg open, in de winter niet. En ook bij slecht weer of veel sneeuw is de weg niet open. Ook dit zien we vaker in NZ . Een bord aan het begin van de weg met daarop aangegeven of de weg open of afgesloten is. Even omrijden is er dan niet bij.
Soms is een gebied dus gewoon niet bereikbaar. Stil en verlaten.

Zo reden wij vandaag de " scenic road" door het " Southland" . Ook zo'n eenzaam, stil en verlaten gebied. Ook wel de "wetlands" genoemd. Een agrarisch gebied. Deels in cultuur gebracht. Maar ook nog veel ongerepte natuur. Oerbossen, regenwoud, zoals het altijd is geweest. En altijd weer die enorme bergen links en rechts van ons.
En heel veel schapen ! Als witte stipjes op de bergen , in de verte. Geschoren of met een lekkere dikke vacht in het veld. Vooral een leuk gezicht. Ik hoop nog een mooi vest of lekkere omslagdoek van wol te kopen. De enorme temperatuurverschillen hier zorgen ervoor dat de wol van deze Nieuw Zeelandse schapen heel licht is en tegelijkertijd heel warm. Dus heel comfortabel om te dragen.

Vinden jullie ook niet dat het woord "genieten" wel vaak door ons wordt gebruikt?
Oh ja, wij waarderen alle reacties heel erg! Leuk om te lezen!
Wij zijn aan de andere kant van de wereld, maar zo toch heel dicht bij.
Groeten van ons allebei.