Waarnemingen op en onderweg

Een laatste blogje met een verzameling van waarnemingen op en onderweg:

Regelmatig treffen wij onderweg een " look out" , die ons de mooiste plekjes laat zien. Verrassende juweeltjes, zeg maar. De mooiste uitzichten tref je dan, soms is er zelfs een korte wandeling te maken. Op enig moment troffen we onverwacht een schitterend mooie waterval. Aan de overkant van het dal zagen we hoe een rivier van grote hoogte langs de rotswand naar beneden stortte, het water vertakt zich langs de diverse rotsen , om in het dal weer samen te komen en verder te stromen. En... het gaat maar door. Never ending! Het blijft fascineren, daar waren wij en de andere bezoekers het roerend overeens.

Veel aangereden pelsdiertjes treffen we aan op de weg. Zo groot als poesjes, soms groter. We weten niet wat het zijn (Possums misschien). In ieder geval, prooi voor roofvogels! Die zien wij dan ook regelmatig. Op grote hoogte vaak, maar soms komen ze ineens heel dichtbij. Prachtig om te zien. Zijn het valken? Misschien wel. In ieder geval zweven ze en imponeren met hun enorme vleugels.

Wat ons ook opvalt zijn de reusachtig grote bomen. Joekels zijn het. Oeroud. Soms staan ze heel solitair in het landschap. Soms een aantal op rij of bij elkaar. Sterker, zelfs in de achtertuin van de NZ-ers of op de campground staan gerust van deze hele grote en oude bomen. En al helemaal in de public of Botanical Gardens, welke in bijna alle grotere plaatsen wel zijn aangelegd. Schitterend.

De koeien op een kluitje. Daar zijn we inmiddels achter. Een " farmer" , die we troffen in een thermaalbad heeft het ons uitgelegd: Ze worden vaak 2 maal per dag gemolken en iedere dag gaan ze naar een volgende wei. Schuiven als het ware een veldje op. Zo wordt een wei goed kaal gegeten en dit stimuleert de groei van het gras. Bovendien, koeien zijn kuddedieren en zoeken elkaars gezelschap.
Schapen verspreiden zich veel meer. Van die wit gespikkelde bergen zie je dan. Maar soms rennen ze in een rij achter elkaar aan, om een duistere reden. Dan denk je meteen: "Als er 1 schaap over de dam is, ..."

Op de weg ook af en toe fietsers! Maar nauwelijks fietspaden, en vaak ook geen alternatieve route voor een " highway". Deze wegen kun je niet vergelijken met onze snelwegen. Ze zijn voornamelijk 2 baans, redelijk smal, hebben stoplichten en rotondes. Desalniettemin wordt er best hard gereden. En vooral het vrachtverkeer is niet blij met de fietser. Zo vertelde dezelfde farmer ons. Hij fietste zelf veel. Maar link is het wel. Je treft borden: " share the road" met de fietser, maar veel ruimte is er niet.
Hier is nog een slag te maken!
Ook de voetgangers komen er wat bekaaid af! Veel te weinig oversteekplaatsen. Af en toe een zebrapad. Dan stoppen de automobilisten wel voor je. Maar vaker is er alleen maar een afrit en een oprit, dat is de plaats waar je kunt oversteken, maar daar moet je wat brutaler zijn. De beleefdheid om te stoppen is dan ver te zoeken!
En dan wordt er in NZ links gereden. Dus dat is extra opletten. Het verkeer komt van de andere kant!

Op de wegen in NZ tref je geen buitenlandse nummerborden!

Behalve in de grote steden al Auckland en Wellington, tref je nauwelijks hoogbouw aan in NZ. Voornamelijk laagbouw. Niet altijd even mooi. De dakbedekking is meestal van golfplaat.

Ondanks dat de Nieuw- Zeelanders aan de andere kant van de wereld wonen hebben ze deel genomen aan veel oorlogen. Daar sta je niet zo bij stil, maar ze horen tot Engels Dominion. Ze namen om te beginnen deel aan de boerenoorlog in Zuid-Afrika, eind 19 e eeuw. En alle andere grote oorlogen nadien. Ze hebben zelfs aan de Golfoorlog meegedaan .
In veel plaatsen tref je de monumenten aan ter herinnering aan de slachtoffers.

De grote supermarkten, zoals Countdown en New World zijn alle dagen open van vroeg tot laat. Andere winkels sluiten daarentegen vaak al om 16 u en ook de café 's en barretjes sluiten vroeg. Na 16 u is er geen Cappuccino meer te scoren. En wordt het ook ongezellig stil op straat.

De controles op alcoholverkoop in de supermarkten is groot. Zelfs zo streng dat een medewerkster altijd de supervisor erbij moet vragen om fiat te geven, ongeacht de leeftijd. Een flinke boete staat er op en de vergunning kan worden ingetrokken. Dus als wij wijn kochten, dan werd er gebeld en kwam " het hoofd " van de afdeling al aandraven. Wat een vertoning!
Maar gelukkig kon iedereen er om lachen!

Over het algemeen zijn de mensen vriendelijk, groeten en maken graag een praatje. Vooral in de kleinere steden en dorpen. Dat maakte ons bezoek extra bijzonder.

Met veel plezier scrhreven wij de blogs en wij genoten van de leuke reacties. Zo waren we ver weg, maar toch ook weer dichtbij.

Sinds vanmorgen vroeg zijn wij weer op Nederlandse bodem. Een beetje koud, maar een warm welkom!

Hartelijke groeten van ons beiden en tot ziens!