En Route

Gisteren opnieuw een verslag in geklopt en raadt eens wat?
De site moest opeens in onderhoud, althans dat beweerden zij en het hele verslag, dat ik zelfs nog meende verstuurd te hebben, was vernietigd. Was weg.
Nooit meer teruggevonden.
Gelukkig zijn er lezers, who do " feel my pain".
Willem heeft trouwens sowieso gelijk dat het is zoals het is.
Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Ik neem mij daarom maar voor om mij naar zijn inzichten te voegen.
Althans deze reis. Want dat is het. Een reis.

In vroeger dagen lag de nadruk iets anders.
Toen was het een uitdaging, een sprong in het duister, een alles of niets ervaring.
Dat werd ons wel even duidelijk gemaakt in Waipu.
Wij zijn naar het Noorden gereden en hebben onderweg in Waipu het plaatselijk museum bezocht.
Centraal in de expositie stond het verhaal van de Schotten, die uiteindelijk in Waipu terecht kwamen. Nooit geweten dat er ook Schotten helemaal naar NZ waren afgereisd.
Overigens was dat nog niet zo voor de hand liggend. Waarover straks meer.

Je moet weten dat in de 18e en in de 19e eeuw veel Schotten van hun Highlands werden verdreven. En wel door de grootgrondbezitters, die daar graag hun schapen wilden laten grazen. Daar konden ze namelijk aan verdienen en de Engelse overheid ondersteunde hen daarin aanvankelijk van harte. Noem het een feodaal systeem, waarin de gewone Schot afhankelijk was van de grillen van de landlords.
(By the Way, er is niets nieuws onder de zon. Immers, het zijn vandaag de dag de Superrijken, die hun eigen lobbyisten betalen om hun zaak te bepleiten in Washington of noem maar een regeringszetel op. En daarin slagen zij wonderwel.
Zo worden zij nog veel rijker dan ze al zijn, vanzelfsprekend ten koste van de gewone man. Zouden zulke mensen wel eens in een kerk komen?)

Ik noem ene Norman McLeod, een Schot, die gerust een selfmade "minister" , dat is een dominee, genoemd mag worden. Hij had een passie voor preken en wilde zijn fellow Scottish men graag de goede weg wijzen. Hij maakte, zonder zijn theologische opleiding te hebben afgerond ( en dus een selfmade minister) zijn eigen preken wel en liet zich horen. Van die goddelozen van de Universiteit van Edinburgh moest hij niets meer hebben. Sterker, hij richtte gewoon zijn eigen kerk op. Nu waren veel Schotten in die tijd nog analfabeet en moesten er maar op vertrouwen dat hun leiders het bij het rechte eind hadden. De beste manier is dan om het gewoon te willen geloven wat er allemaal gezegd wordt. En dat deden zij. En hoe.
Want Norman zei dat ze nu toch echt moesten inschepen met z'n allen en naar Nova Scotia, het koude deel van Canada, varen. Daar konden ze dan een eigen bestaan opbouwen, althans dat was de bedoeling.
Kijk dat waren nog eens tijden. Bikkels waren het.
Petje af. Respect man. Alle schepen achter je verbranden en met vrouw en kinderen en navolgers gewoon op de boot stappen, het onbekende tegemoet.
Eerlijk is eerlijk, maar dan is een verslagje dat in het grote niets verdwijnt, natuurlijk van geen betekenis. Is daarmee niet te vergelijken! Alhoewel zo iets, gek genoeg, dan toch niet zo aanvoelt. Eigenaardig.

Aangekomen in Canada hebben ze het een paar jaar geprobeerd, maar daar brak een aantal jaren later hongersnood uit. En dus wilde Norman weer inschepen en nu naar Adelaide in Australië gaan. Dat was eventjes een reis van meer dan een half jaar samengepropt op een klein schip. In die dagen was sprake van de goudkoorts daar in Adelaide. Gelukzoekers, messentrekkers, hoeren en allerlei geboefte en gespuis maakten daar de dienst uit en dat is een dingetje voor godvrezende, keurige Schotten met vrouw en kinderen. Daar werd Norman niet blij van. Hij probeerde die criminelen nog wel op andere gedachten te brengen en hen te wijzen op de Ware Weg, maar dat zagen ze niet zitten.
In die dagen overleden ook nog eens 3 kinderen van Norman en dan zit je toch een beetje in de put. Een plaats verderop dan maar, namelijk Melbourne. Daar was het alleen nog erger. Van de regen in de drup en Norman werd daar een beetje depressief van.
Je bent 70 jaar oud en je bent de spiritueel leider van een grote schare volgelingen en je hebt ze helemaal over de oceanen heen gesleept naar het beloofde land.
En dan blijkt dat een Gateway into Hell.
Ik probeer mij in te leven en kan mij voorstellen dat je dan een beetje ontdaan bent . Zelfs misschien wat verdrietig?

Gelukkig hoorde Norman toen over een nieuw land Nieuw Zeeland. Hij schreef gelijk een briefje aan de instanties of hij mocht komen en dat mocht. De Bofferd, maar van harte gegund. Want het bleek een goede beslissing te zijn om het in NZ te proberen.
Eindelijk schoon en eigen land en geen godslasteraars. Dat doet wat met een zelfbenoemd dominee, die zich verantwoordelijk weet voor al die gelovigen.
Gelijk maar weer een kerk opgericht in Waipu, want daar zijn ze dus terecht gekomen die Schotten.
Ze houden er zelfs Highland Games en blazen de doedelzak in hun kilts.
Natuurlijk properly dressed, maar dat hoef ik jullie toch niet uit te leggen wat dat is en wat dat met mannen met baarden doet. Een luchtig leven zal ik maar zeggen.

Norman heeft nog ca. 13 jaar daar zijn levensavond geleefd alvorens de laatste adem uit te blazen. Zijn laatste onsterfelijke woorden die hij sprak waren: " children, children, be aware. The world has gone mad". En dat was in 1866. In een schoon en mooi land met aardige mensen. Relaxed zeg maar. Hij moest eens weten.
(Als hij onverhoopt vandaag de dag nog een oogje zou mogen open doen dan zou hij gelijk weer inschepen naar Joost mag weten waar heen.
Ik voel Mieke Telkamp in mij opborrelen, maar dit terzijde).

Over schoon en mooi gesproken. Het Nieuw Zeeland waar wij nu door heen rijden is vooral heuvelachtig en ziet er wat ruiger en toch lieflijk uit. Nu is Nieuw Zeeland in oppervlakte ongeveer 6,5 keer zo groot als Nederland met nog geen kwart van het aantal inwoners dat wij hebben. Zo gesproken denk je toch dat ze ruimte zat hebben en zo ziet het er ook uit, maar de real estate prices zijn desalniettemin te vergelijken met Nederlandse OG- prijzen. Het kost een paar centen. Überhaupt is het leven hier niet goedkoop. Bijvoorbeeld, bij de bestudering van hun wijnen blijkt dat er hier veel verschillende NZ wijnen van goede huize te koop zijn, maar de prijzen zijn niet echt goedkoper dan in Nederland. Maar ja, dat was ons vooraf natuurlijk wel bekend. Toch verrast het nog als het nog waar blijkt te zijn ook. Tja, niets menselijk is ons vreemd. Voor nu houden we er maar mee op. Tot de volgende keer. Rob en Karinke