Waitomo caves
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Karinke
02 Februari 2018 | Nieuw Zeeland, Waitomo Caves
Carol, the lady of the campsite in Huntly, onderstreepte het nog maar eens.
Auckland is een drama. Elke dag van de week, de hele dag door files en in het weekend is het nog erger. My mate John, een mede reiziger op de campsite, voegde daar nog even aan toe dat bijna 1,5 miljoen mensen in Auckland wonen ( dat is 1/3 van de hele bevolking) en dat er weliswaar wegen bijkomen, maar ook auto's. Waar Carol dan weer op, haar beurt, benadrukte dat er veel Chinezen een appartement kopen en daar dan met wel 5 families in trekken. Oftewel, geen wonder dat Auckland dicht slibt en dat je uren in de file staat, elke dag opnieuw.
Toen wij ons afvroegen wat te doen bij terugkeer aan het einde van de reis nam Carol maar gelijk een voorschot en stelde dat wij zeker niet dichtbij Auckland zelf een campsite moesten nemen, want allemaal criminelen. In Ramarama bijvoorbeeld werden de ruitjes van je campervan gewoon ingetikt en werd je bestolen waar je bijstond. Er waren zelfs reizigers vandaar midden in de nacht gevlucht naar het veilige Huntly en liefdevol door Carol opgevangen.
Die Kiwi' s toch.
Geen moment vervelen wij ons met dit soort sappige verhalen.
Met Karinke, mijn meest geliefde onderwerp van aandacht, verveel ik mij zeker ook niet.
Wat te denken van de strijd tussen de GPS en Karinke.
Tot nu toe wint Karinke, want zij heeft een kaart, alhoewel niet duidelijk genoeg, maar dat maakt niet uit, want ik ben niet met de GPS getrouwd. Wel met Karinke.
Ik zal het nog eens voor de laatste maal uitleggen aan de GPS.
Toch ben ik soms weer overvallen en verrast als Karinke uitspreekt zich nog even goed te willen insmeren met Zonnebrand, terwijl wij op het punt van vertrek staan naar een 3 uur durende trip en tocht door de grotten van Waitomo.
Trouwens, die expeditie door de grotten was een evenement. Wij zaten in een bootje en eenmaal gewend aan het donker, leek het wel of boven je hoofd het complete Melkweg stelsel zich aan ons openbaarde. Zelfs enkele zwarte gaten waren waarneembaar.
Die wormen of liever gezegd de larven van de wormen, vergelijkbaar in grootte met muskieten, die aan een draadje hangen, produceren volop licht. Waarom? Om hun prooi te lokken. Beetje snacken in het donker, zeg maar.
En als wij dan zo in het donker in een bootje zitten, slechts verlicht door glimwormen, dan voel ik dat Karinke mij aan alle kanten vast houdt. Heerlijk.
Voor de zekerheid. Dat wel.
Immers, je ziet elkaar niet ook al zit je pal naast elkaar.
En wij willen dan toch graag contact houden.
Toen nog naar een volgende grot vol met stalactieten en stalagmieten. Veel foto' s weer genomen. Prachtig gezicht.
Topdag. Welterusten allemaal. Rob en Karinke
Auckland is een drama. Elke dag van de week, de hele dag door files en in het weekend is het nog erger. My mate John, een mede reiziger op de campsite, voegde daar nog even aan toe dat bijna 1,5 miljoen mensen in Auckland wonen ( dat is 1/3 van de hele bevolking) en dat er weliswaar wegen bijkomen, maar ook auto's. Waar Carol dan weer op, haar beurt, benadrukte dat er veel Chinezen een appartement kopen en daar dan met wel 5 families in trekken. Oftewel, geen wonder dat Auckland dicht slibt en dat je uren in de file staat, elke dag opnieuw.
Toen wij ons afvroegen wat te doen bij terugkeer aan het einde van de reis nam Carol maar gelijk een voorschot en stelde dat wij zeker niet dichtbij Auckland zelf een campsite moesten nemen, want allemaal criminelen. In Ramarama bijvoorbeeld werden de ruitjes van je campervan gewoon ingetikt en werd je bestolen waar je bijstond. Er waren zelfs reizigers vandaar midden in de nacht gevlucht naar het veilige Huntly en liefdevol door Carol opgevangen.
Die Kiwi' s toch.
Geen moment vervelen wij ons met dit soort sappige verhalen.
Met Karinke, mijn meest geliefde onderwerp van aandacht, verveel ik mij zeker ook niet.
Wat te denken van de strijd tussen de GPS en Karinke.
Tot nu toe wint Karinke, want zij heeft een kaart, alhoewel niet duidelijk genoeg, maar dat maakt niet uit, want ik ben niet met de GPS getrouwd. Wel met Karinke.
Ik zal het nog eens voor de laatste maal uitleggen aan de GPS.
Toch ben ik soms weer overvallen en verrast als Karinke uitspreekt zich nog even goed te willen insmeren met Zonnebrand, terwijl wij op het punt van vertrek staan naar een 3 uur durende trip en tocht door de grotten van Waitomo.
Trouwens, die expeditie door de grotten was een evenement. Wij zaten in een bootje en eenmaal gewend aan het donker, leek het wel of boven je hoofd het complete Melkweg stelsel zich aan ons openbaarde. Zelfs enkele zwarte gaten waren waarneembaar.
Die wormen of liever gezegd de larven van de wormen, vergelijkbaar in grootte met muskieten, die aan een draadje hangen, produceren volop licht. Waarom? Om hun prooi te lokken. Beetje snacken in het donker, zeg maar.
En als wij dan zo in het donker in een bootje zitten, slechts verlicht door glimwormen, dan voel ik dat Karinke mij aan alle kanten vast houdt. Heerlijk.
Voor de zekerheid. Dat wel.
Immers, je ziet elkaar niet ook al zit je pal naast elkaar.
En wij willen dan toch graag contact houden.
Toen nog naar een volgende grot vol met stalactieten en stalagmieten. Veel foto' s weer genomen. Prachtig gezicht.
Topdag. Welterusten allemaal. Rob en Karinke
-
02 Februari 2018 - 09:11
Laurens:
We worden tegenwoordig in de watten gelegd met twee verhaaltjes zo op de vroege morgen! Wat boffen we toch weer. Ik neem aan dat jullie volop mee BBQ-en en veel contact hebben met de mede camping bezoekers. -
02 Februari 2018 - 10:09
H.JKouwenhoveen:
Tjonge, wat is dat voor een land, waar het gele gevaar zijn tentakels uitslaat en zijn nakomelingen de grijgprage vingers beslag laat leggen op het onroerend goed? Of zijn het ook daar de ste4rke verhalen, die praatgrage toeristen vertellen over het oprukken van buiitenlanders, bovendienn over het aandeel van criminelen in de maatschappij? Gelukkig dat Rob er zich niet door laat intimideren! Wat ik overigens wel merkwaardig vind, dat je in NZ zelfs al varend in onderaardse grotten een lading zonnebrand op je gezicht moet hebben gesmeerd. zoals karinke van tevoren had gedaan. Enfin, het was toch weer een topdag. Hopelijk volgen er nog vele hierna. Met hartelijke groet. Papa -
02 Februari 2018 - 20:14
Eline:
Haha en mam lekker bruin geworden in de grotten? Leuk altijd de grotten. En spannend!
Fijne dag geweest. Groeten aan John. Vergeet hem niet uit te nodigen voor een wijntje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
