Camper
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Karinke
27 Januari 2018 | Nieuw Zeeland, Reporoa
Het is een dingetje: Rob en computers.
Gisteren had ik een heel verslag ingeklopt en opeens was het weg. Dat vind ik niet leuk. Dus ja, dan wordt ik opnieuw getest op mijn stress bestendigheid. Tja.
Maar het is toch nog goed gekomen. Gewoon terug bladeren tot je weer in het scherm bent met tekst. Daar kan een mens, althans ik, helemaal happy van worden.
Vandaag, dat is zaterdag, is trouwens weer een nieuwe dag en alles lijkt goed te gaan. Dat wil zeggen, het is een beetje (erg ) warm. In de zon komen we al gauw boven de 30 graden Celsius uit en dat tegelijk met een hoge luchtvochtigheid geeft een drukkend gevoel.
"Zulk warm weer kan men zich niet herinneren hier".
Het zal de opwarming wel eens kunnen zijn.
Ik was inderdaad in een dag al verbrand in het gezicht.
Dus gauw zonnebrand gekocht en we smeren wat af.
Wat ook redelijk gesmeerd lijkt te gaan is de camper. Een omgebouwde Toyota Hiace.
Heel ruim van binnen. Binnenin, met de armen omhoog, kan je weliswaar de ventilatie open zetten , maar je moet hoog reiken.
Kun je nagaan.
We hebben een tablet mee gekregen met daarop GPS.
Die doet het goed. Ook Camper Help, de naam zegt het al, met allemaal instructie filmpjes en adressen staat er op.
En dan de onvolprezen Wifi. Daarom kan ik dit verslag zo inkloppen en hopelijk ook nog versturen.
( Een Appje versturen met de smartphone is nog niet gelukt. Afwachten maar.)
Maar wij zijn inmiddels een dag later, dus zondag, en hebben de eerste nacht in de camper doorgebracht. Wat zal ik zeggen? Karinke en ik zijn wat gewend. Altijd gekampeerd. Op matrassen op de grond geslapen, in de bergen op een dun opblaasbaar matrasje, dat in een rugzak past, geslapen.
Kortom, niet van dat benauwde.
Maar toegegeven, toen wij een camper uitzochten hebben wij met enige nadruk gestipuleerd dat er 2 punten van aandacht zijn. Namelijk, het moet een automaat zijn. Opdat wij niet opnieuw stilvallen uitgerekend midden op een kruispunt met een snelweg ergens in NZ, wat ons de vorige keer was overkomen.
(Wij leren graag van onze fouten en zo'n ervaring vermijden wij liever voortaan.) Het andere punt waarover niet gediscussieerd kan worden is het bed!!!
Het bed moet goed zijn. Wij worden er niet jonger op en zijn nogal verwend thuis. Dus we zijn wat kritischer. Het bed moet dan beter zijn dan een matrasje op de grond zeg maar en al helemaal beter dan een stuk schuimrubber van ca. 5 cm. dikte waar de veren doorheen prikken.
Dat laatste bleek die eerste nacht het geval. Die ervaring riep de vraag op of wij dit de komende 60 nachten zullen kunnen uithouden?
( Nog afgezien dat wij, zoals gezegd, hierover vooraf al nadrukkelijk een punt van aandacht bij het reisbureau gemaakt hadden. Daarover moet dan toch geen discussie meer hoeven zijn? Toch?)
Kortom, wij zijn vanochtend toch nog even teruggegaan. Dat is een belevenis op zichzelf.
Hoe zal ik het zeggen? Men helpt je graag, maar hun handen zijn gebonden en ze kunnen niet zelfstandig besluiten nemen. Mag niet van de baas. Dus?
Roep de chef riepen wij uit arren moede.
" die is er nu niet"
Oh.
Morgen?
Wellicht, maar we weten niet hoe laat, maar ik maak een notitie, aldus Tiffany.
Toch hebben ze wel wat aangepast. Zoals een andere matras en een extra foam matras daar nog eens onder gelegd. Maar de veren zijn nog steeds dezelfde.
Kortom ,de afspraak is nu dat wij het opnieuw proberen en als het nog steeds niet gaat dat wij dan met de baas om tafel gaan voor een beter bed en dat zal betekenen een andere camper van nieuwere datum of een bed dat recent Gerefurbished is.
Noem het een upgrade.
Wat dan opvalt als gezocht wordt naar oplossingen is dat zoiets voor de medwerkers nog niet perse een mission statement is of een passie om de klant centraal te stellen. Hun probleem lijkt meer dat er afgeweken wordt van de dagelijkse routine en loopband en dat is maar lastig, zo lijkt. Tja. Ik voel dat ik filosofisch wordt want wat is een mens dan nog meer dan een robot? En die kan m.i. nog meer dan een beetje routine klusjes. Zo' n bouwpakket kan tenminste snel en goed rekenen, opereren of wereldkampioen Go of schaken worden. Ik vrees dat wij mensen het dan niet zullen winnen van de robot. Tenminste op onze sociale, empathische kwaliteiten zullen wij het verschil moeten maken en ons kunnen heruitvinden. Maar ja, ik word misschien nu wel erg filosofisch.
Dat gezegd hebbende hebben wij later op de dag een top middag beleefd met de harbour sailing!
Een grote "scow" opgetuigd met 2 grootzeilen en 2 fok zeilen.
Ik heb mijn ogen uitgekeken en genoten van al dat moois, maar meer nog naar Karinke gekeken, die dan helemaal in trance geraakt. Gelijk praatjes maken met de schipper. Schippers onder elkaar zeg maar. Karinke is dan goed in staat duidelijk te maken dat de schipper iets goed of misschien wat minder goed doet. Al dat watersporten doet Karinke gewoon gloeien van plezier. Wat wil ik nog meer?
Dus jullie zullen vandaag of morgen wel horen of we toch beter hebben kunnen slapen of dat wij hier in NZ punten voor verbetering nationaal zullen willen uitventen.
Zou Oprah Winfrey hier misschien een rol kunnen spelen?
Groet. Rob en Karinke
Gisteren had ik een heel verslag ingeklopt en opeens was het weg. Dat vind ik niet leuk. Dus ja, dan wordt ik opnieuw getest op mijn stress bestendigheid. Tja.
Maar het is toch nog goed gekomen. Gewoon terug bladeren tot je weer in het scherm bent met tekst. Daar kan een mens, althans ik, helemaal happy van worden.
Vandaag, dat is zaterdag, is trouwens weer een nieuwe dag en alles lijkt goed te gaan. Dat wil zeggen, het is een beetje (erg ) warm. In de zon komen we al gauw boven de 30 graden Celsius uit en dat tegelijk met een hoge luchtvochtigheid geeft een drukkend gevoel.
"Zulk warm weer kan men zich niet herinneren hier".
Het zal de opwarming wel eens kunnen zijn.
Ik was inderdaad in een dag al verbrand in het gezicht.
Dus gauw zonnebrand gekocht en we smeren wat af.
Wat ook redelijk gesmeerd lijkt te gaan is de camper. Een omgebouwde Toyota Hiace.
Heel ruim van binnen. Binnenin, met de armen omhoog, kan je weliswaar de ventilatie open zetten , maar je moet hoog reiken.
Kun je nagaan.
We hebben een tablet mee gekregen met daarop GPS.
Die doet het goed. Ook Camper Help, de naam zegt het al, met allemaal instructie filmpjes en adressen staat er op.
En dan de onvolprezen Wifi. Daarom kan ik dit verslag zo inkloppen en hopelijk ook nog versturen.
( Een Appje versturen met de smartphone is nog niet gelukt. Afwachten maar.)
Maar wij zijn inmiddels een dag later, dus zondag, en hebben de eerste nacht in de camper doorgebracht. Wat zal ik zeggen? Karinke en ik zijn wat gewend. Altijd gekampeerd. Op matrassen op de grond geslapen, in de bergen op een dun opblaasbaar matrasje, dat in een rugzak past, geslapen.
Kortom, niet van dat benauwde.
Maar toegegeven, toen wij een camper uitzochten hebben wij met enige nadruk gestipuleerd dat er 2 punten van aandacht zijn. Namelijk, het moet een automaat zijn. Opdat wij niet opnieuw stilvallen uitgerekend midden op een kruispunt met een snelweg ergens in NZ, wat ons de vorige keer was overkomen.
(Wij leren graag van onze fouten en zo'n ervaring vermijden wij liever voortaan.) Het andere punt waarover niet gediscussieerd kan worden is het bed!!!
Het bed moet goed zijn. Wij worden er niet jonger op en zijn nogal verwend thuis. Dus we zijn wat kritischer. Het bed moet dan beter zijn dan een matrasje op de grond zeg maar en al helemaal beter dan een stuk schuimrubber van ca. 5 cm. dikte waar de veren doorheen prikken.
Dat laatste bleek die eerste nacht het geval. Die ervaring riep de vraag op of wij dit de komende 60 nachten zullen kunnen uithouden?
( Nog afgezien dat wij, zoals gezegd, hierover vooraf al nadrukkelijk een punt van aandacht bij het reisbureau gemaakt hadden. Daarover moet dan toch geen discussie meer hoeven zijn? Toch?)
Kortom, wij zijn vanochtend toch nog even teruggegaan. Dat is een belevenis op zichzelf.
Hoe zal ik het zeggen? Men helpt je graag, maar hun handen zijn gebonden en ze kunnen niet zelfstandig besluiten nemen. Mag niet van de baas. Dus?
Roep de chef riepen wij uit arren moede.
" die is er nu niet"
Oh.
Morgen?
Wellicht, maar we weten niet hoe laat, maar ik maak een notitie, aldus Tiffany.
Toch hebben ze wel wat aangepast. Zoals een andere matras en een extra foam matras daar nog eens onder gelegd. Maar de veren zijn nog steeds dezelfde.
Kortom ,de afspraak is nu dat wij het opnieuw proberen en als het nog steeds niet gaat dat wij dan met de baas om tafel gaan voor een beter bed en dat zal betekenen een andere camper van nieuwere datum of een bed dat recent Gerefurbished is.
Noem het een upgrade.
Wat dan opvalt als gezocht wordt naar oplossingen is dat zoiets voor de medwerkers nog niet perse een mission statement is of een passie om de klant centraal te stellen. Hun probleem lijkt meer dat er afgeweken wordt van de dagelijkse routine en loopband en dat is maar lastig, zo lijkt. Tja. Ik voel dat ik filosofisch wordt want wat is een mens dan nog meer dan een robot? En die kan m.i. nog meer dan een beetje routine klusjes. Zo' n bouwpakket kan tenminste snel en goed rekenen, opereren of wereldkampioen Go of schaken worden. Ik vrees dat wij mensen het dan niet zullen winnen van de robot. Tenminste op onze sociale, empathische kwaliteiten zullen wij het verschil moeten maken en ons kunnen heruitvinden. Maar ja, ik word misschien nu wel erg filosofisch.
Dat gezegd hebbende hebben wij later op de dag een top middag beleefd met de harbour sailing!
Een grote "scow" opgetuigd met 2 grootzeilen en 2 fok zeilen.
Ik heb mijn ogen uitgekeken en genoten van al dat moois, maar meer nog naar Karinke gekeken, die dan helemaal in trance geraakt. Gelijk praatjes maken met de schipper. Schippers onder elkaar zeg maar. Karinke is dan goed in staat duidelijk te maken dat de schipper iets goed of misschien wat minder goed doet. Al dat watersporten doet Karinke gewoon gloeien van plezier. Wat wil ik nog meer?
Dus jullie zullen vandaag of morgen wel horen of we toch beter hebben kunnen slapen of dat wij hier in NZ punten voor verbetering nationaal zullen willen uitventen.
Zou Oprah Winfrey hier misschien een rol kunnen spelen?
Groet. Rob en Karinke
-
28 Januari 2018 - 09:54
Belinda:
Ik duim voor jullie want een slecht bed..pfff daar kun je heul chagrijnig van worden.
Maar met jullie vasthoudendheid komt het vast goed. Ik lees het graag in het volgende verslag.
Echt superleuk geschreven en dus leuk om te lezen.
Genietse! Xxxx -
28 Januari 2018 - 10:40
Laurens:
Wel heel filosofisch voor de zondag morgen! -
28 Januari 2018 - 10:41
Willem Maat:
Matrassen: "I feel your pain"zei Bill Clinton al. Het is zeer te hopen dat er een goede oplossing binnen bereik is, al doet die misschien weer pijn in de portemonnee.
Inmiddels valt op dat jullie op dit moment toch al 267km van Auckland zijn verwijderd, dus, zou ik denken, is het probleem met het slaapcomfort nu toch opgelost? Of kun je overal in het land bij steunpunten aankloppen?
En over robots dit: Charly Chaplin "bekritiseerde in de film"Modern Times" massafabricage, die toen in opkomst was, omdat de mens in dat proces tot een robot werd gereduceerd. Echte robots namen inmiddels die plaats in. De robotisering van levende mensen in het massaproces van de toeristenindustrie is een verschijnsel waar we in deze tijd mee te maken hebben. De kosten moeten zo laag mogeliijk blijven, dus afwijkingen zijn taboe, en de mensen die de consequenties aan de toerist mogen uitleggen hebben geen enkele speelruimte.
Loyaliteit van de klant is in deze branche niet van betekenis, want die komt in 99% van de gevallen zoiezo niet terug.
Tikje somber miscchien, maar soms kom je zo maar in de Business Class terecht. Dat kan je ook gebeuren als lid van de massa.
Willem
-
28 Januari 2018 - 14:17
H.J.Kouwenhoven:
Rob en karinke, dit keer deed robs verslag, annex vriendelijke klaagzang me denken aan 2 Bjibelverhalen (een beetje dominee heeft er altijd wel een paar in zijn ransel of achter de hand} Het ene betreft de hulp, die een stakker geboden wordt met als statement de welkome oproep: neem uw bed op en wandel" . Ik vermoed, dat een zinspeling op iemands ongekende mogelijkheden wonderen kan doen ontstaan e n dat Rob dus terecht zich stimuleren kan met de aloude spreuk: niet dat benauwde. Het andere verhaal verplaatst ons naar een meer ls waarop Rob en karinke hun fraaie zeiltocht mochten houden. In dat verhaal speelt een durfal de hoofdrol, die zich het water op waagt in de veronderstelling, dat het hem zou dragen, hoe onwaarschijnlijk dat ook lijkt. De verrassing is, dat hij met zijn verwachting niet bedrogen zou zijn uitgekomen, als hij alle bravour over boord had gezet en bij zichzelf niet een blind, maar wel een stil vertrouwen had toegelaten. Dus, lieve kinderen, weet wat jullie te doen staat. Ik ben benieuwd of ik van die geesteshouding iets zal terug vinden in jullie volgende schrijfsel, waarop ik me nu al verheug. Papa -
28 Januari 2018 - 22:04
Simone:
Hopelijk nu een betere nacht gehad met de extra matrassen ter ondersteuning!! Over 10 weken weer een heerlijk bed... leuk dat jullie zo heerlijk het water op hebben kunnen gaan, dat maakt het mindere slapen vast weer goed!! Xx -
29 Januari 2018 - 09:12
Laurens:
Oeh Pa, Eline geeft je opbouwende kritiek.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
